Jezioro Seona

[Blanka]

A daj.

[Sirfalas]

Maszaj *daje miskę barszczuka z uszami* ;^;

I pisaj w fabule

[Blanka]

Stała sobie tak dalej, jak przysłowiowy słup soli.

Dzienkuję i prosz bardzo.

[Sirfalas]

Stwór przez chwilę leżał bez ruchu. Slith podszedł do niego ostrożnie, ale nie dotknął go, i dobrze, bo odcięty zębaty łeb drgnął nagle, a pazury zaczęły drapać ziemię. Lewiatan kłapnął zębami i przesunął się powoli w stronę smoka, który odskoczył gwałtownie, a potem zbliżył się od boku i wbił mu sztylet między oczy. Stwór, mimo tego, wciąż się poruszał, przewracał czarnymi oczami i stroszył czarne kolce na karku.
- Perkele, już dwa razy cię dzisiaj zabiłem. Przyjdź jutro. - stwór znieruchomiał. Slith pokiwał głową z uznaniem. - No, i leżeć mi tu.
Aś się wysiliła ;^;

[Blanka]

Uniosła brwi.
Mała odmiana... xD

[Sirfalas]

- Co to jest, perkele? - mruknął Slith, odsuwając się z obrzydzeniem.
- Od kiedy ty klniesz po fińsku, czy po jakiemu tam? - Dartimien uniósł brwi.
- Od kiedy trzeba. - Sivak przyjrzał się Acheo. - A ty to...?
- Przyboczny tamtej kolorowiastej. - Kot wskazał na Elsę, wpatrując się w Slitha zmrużonymi czerwonymi oczami.
- Nie, bo... Nie. - fuknęła jakże mądrze Elsa, już chcąc wyleźć ze swojej bariery, ale Slith, ruchem dłoni, nakazał jej zostać. - Akurat tak się składa, że to, co widzisz, to są moi 'przyboczni'. - zaznaczyła palcami cudzysłów. - To je mój brat. - wyjaśniła Slithowi.
- W zasadzie, bardziej mnie interesuje, co to za pasek i jak to zrobiłeś. - kiwnął głową w stronę wciąż kłapiącego zębami stwora.
- Moja obroża. - Acheo obejrzał skórzany pasek. - Wysysa wszelką energię. Temu czemuś nie zostało jej już dużo, a mimo to wciąż się porusza. Musiało być na serio silne, skoro jeszcze żyje. I skoro obroża nie wessała wszystkiego. - zmarszczył brwi.
Ciaaag...;^;

[Blanka]

Zamrugała.
Taaa... Bo wczesniej wcale nie mrugała xD

[Sirfalas]

Elsa uśmiechnęła się kwaśno.
- Niech pomyślę. Thaciris cię przysłała? - Acheo skinął głową po dłuższej chwili wpatrywania się w oczy Elsy. - Jasne. Znalazła, dała jakiś magiczny artefakt, a wszystko to po co? No, dobra, żeby nam pomóc, ale dlaczego akurat ty? Wysłałam już wiadomość do Alice i Ammo.
Acheo uniósł brwi, nie wiedzac o kogo chodzi, ale nie odezwał się.

[Blanka]

Zerknęła na Else czujnie. Najchętniej już by się stąd zmyła, stanie w jednym miejscu jej nie służyło. Dopóki szła, była młoda, pełna sił i wiary. Kiedy coś lub ktoś próbowało ją zatrzymać, zaczynała się starzeć. Tak, dosłownie. Wędrowiec zatrzymany na czas ok. roku w jednym miejscu powoli rozsypuje się w proch. Bo dopóki idzie, jego proces starzenia się jest wstrzymany. Dorasta do jakiegoś okreslonego wieku i przestaje.

[Sirfalas]

- On już nie wstanie? - Elsa przestąpiła z nogi na nogę ze zniecierpliwieniem. - Ile można stać, czekając na posiłki?
- Chyba nie wstanie... - mruknął niepewnie Acheo.
- On potrafi wysysać energię z otaczajacych go stworzeń. - wyjaśnił ze znurzeniem Slith. - Trochę jak ta twoja obroża, tyle że on nie musi nikogo dotykać.
- Uhm... Dobra, możesz wyjść. - Acheo spojrzał nieufnie na Dartimiena, a potem na siostrę. Po chwili dostrzegł trzy nieprzytomne postaci, czyli nas. - A tym co sie stało?
- Mniejsza. Aham, Slith... Jakim cudem on nie pobrał energii z ciebie? - Dartimien wpatrzył się w smoka czujnie.
- Nie wiem. Mam tak od zawsze.
- Coś jak moja tarcza defekcyjna... - zauważył Acheo, naciskając jakiś niewidoczny przycisk, ukryty po wewnętrznej stronie przedramienia. - Teraz jest wyłączona. - spojrzał po nas czujnie, jakby zastanawiał się, czy odważymy się to wykorzystać.
Elsa, dotąd patrząca się to na Dartimiena, to na Slitha, to na Acheo bez zrozumienia, pokręciła głową i zlikwidowała barierę, wypuszczając zgarbionego i zniecierpliwionego Dartimiena na zewnątrz. Skrytobójca przeciągnął się, w końcu mogąc się wyprostować na pełną wysokość. Elsa była od niego dużo niższa.

[Blanka]

Poruszyła się niespokojnie robiąc kilka kroków w kółko i mamrocząc o bolących stawach.

[Sirfalas]

- A Sirfalas twierdził, że to twoje ślepe gały to ta 'nadnaturalna' właściwość, czy jak to tam nazwać. - Elsa przewróciła oczami.
- To było w charakterze żartu. - mruknął Slith, oglądając z ciekawością swoją rękę. - Ale ta tarcza byłaby niezła.
- Dobra, lepiej ich ocucić. - Dartimien uklęknął przy Loganie, sprawdzając, czy żyje. - Elsa, sprawdź, czy nam się tu krater nie zrobi. - mruknął ironicznie, wskazując na mnie.
Elsa wzruszyła ramionami, ale podeszła do mnie i Gio.
- Przecie i tak by zdychał jeszcze jakiś tydzień, zanim by wybuchł.

[Sirfalas]

Po dłuższej chwili Elsa przewróciła oczami i podniosła rękę bezwładnej Giovanny, po czym ją puściła.
- Przydały by się sole trzeźwiące... - mruknęła ironicznie, spoglądając do tyłu, na Slitha i Acheo, kiedy nagle rozległo się zduszone warknięcie, potem skowyt i już po chwili Elsa turlała się po ziemi razem ze zmienioną w wilka Gio. Ja również się ocknąłem, rzuciłem się zaraz, żeby je rozdzielić. W końcu pomógł mi Dartimien, wyławiając z kuli czarno-zielono-biało-fioletowych kłaków Kotkę. Ja przytrzymałem Giovannę.
- Weź się w garść, jebem ti duszu... - warknąłem, po czym ją puściłem. Już się nie szarpała. Ja tymczasem starłem sobie z twarzy krew, zanim wypaliła mi pół twarzy, wbijając sobie przy okazji szpon w ranę na skroni i wpuszczając tam leczniczy, w tej chwili, jad. W gruncie rzeczy, ta krew może by mi nie zeżarła skóry z pyska, tak, że bym wyglądał jak Harvey Dent, mogła zadziałać leczniczo, ale raczej się wtedy na tym nie koncentrowałem. Mniejsza. Potrząsnąłem głową, jednocześnie z trzaskiem wyłamujac sobie staw barkowy, żeby wrócił na swoje miejsce. Następnie walnąłem się pięścią w plecy, 'wkładając' sobie potrzaskane żebra z powrotem do wnętrza ciała. Trzasnęła mi jeszcze łopatka, ale z tym akurat nie mogłem nic zrobić.
____________________________________
Wena mnie naszła ;^;

[Blanka]

Spojrzała na nich z lekko uniesioną brwią, której i tak nie było widac z powodu kaptura.
xD

[Sirfalas]

Giovanna obserwowała mnie z, jak zwykle, wściekłym wyrazem twarzy. Wiedziałem, o co jej chodzi, toteż prychnąłem tylko, starając się nastawić kość ramienną w lewej ręce.
- Gdybym cię nie złapał w powietrzu, byłabyś w kawałkach. - mruknąłem w końcu.
- Nic nie mówię... - burknęła Giovanna i odwróciła się do mnie tyłem, odgarniając czarno-białe włosy. - Ale na karku mam pięć krwawiących i spływających jadem ran, więc, z łaski swojej, zmień to to na lecznicze.
Przewróciłem oczami.
- Jak już mówiłem. Lepszy okrąg z zatrutych ran, niż rozciapciać się na drzewach. - skoncentrowałem się jednak na zmienie jadu w lecznicze cuś.