Więzienie

[Maud]

Kraty...Eeee...Co jeszcze by tu...Aaaaa istoty żywe też. Za tymi kratami.

[Maud]

Weszłam ze strażnikiem który mruczał coś pod nosem otwierając jedną z cel. Wczłapałam do środka. Uniosłam brew patrząc jak odsuwa się jak najdalej zamykając drzwi. Kajdany zapięły się same. Rozłożyłam się na podłodze wyłożonej słomą.

[Maud]

Mruknełam coś gdy strażnik przyszedł zabierając mnie. Wróciłam pod pół godzinie z szkarłatnym odbiciem dłoni na policzku.

[Maud]

Usiadłam odwrócona plecami do wejścia.

[Maud]

Ślad nadal nie znikal, przeciwnie był wyraźniejszy. Burknęłam cos nieprzyjemnie. Cofnęłam się do kąta.

[Sirfalas]

Wszedłem. Za mną weszli rozglądając się Dartimien i Elsa.

[Maud]

Wcisnęłam się jeszcze bardziej. Z namysłem przemieniłam się w kotkę. Kajdany zmieniły swój rozmiar tak by pasować na lapy. Zwinełam się w kłębuszek przysypiając.

[Sirfalas]

Elsa zaczęła z ciekawością zaglądać do cel. Dartimien trzymał się z tyłu, w razie czego nas osłaniając. W jednej z cel zauważyłem kota z kajdankami na łapach.

[Maud]

Nawet nie otworzyłam oczu. Zsunęłam się tylko jeszcze bardziej w ciemność.

[Sirfalas]

Uniosłem brew.
- Maud? Co ty tu robisz?
Dartimien spojrzał na mnie ze zdziwieniem, a Elsa zaglądnęła do ciemnej celi.
- Gdzie ona jest? Jakoś jej nie widzę... A, ten kot?

[Maud]

Prychnęłam. Otworzyłam jedno oko machając ogonem.

[Sirfalas]

Elsa przekrzywiła głowę.
- To ty jesteś Maud? Nie wiedziałam, że jesteś kotołakiem. Chyba, że jesteś kotką czarownicy, tak jak ja.

[Maud]

Syknęłam nagle przemieniając się w człowieka. Podniosłam do oczu poparzoną dłoń i spojrzałam stygnące kajdany.
-Owszem, jestem kotołakiem-powiedziałam zduszonym głosem.

[Sirfalas]

Elsa zmrużyła fioletowe oczy.
- Co sie stało? Czemu tu jesteś?

[Maud]

Uniosłam brew.
-Will ma spore znaczenie wśród moich pobratymców. No i Vervad zdaje się trochę się mnie boi.