Obrzeża Puszczy

[Maud]

-Zaczęliby krzyczeć.-parsknęłam śmiechem- Gorzej że na pewno podpisanie umowy nie powiodłoby się.
Uśmiechnęłam się gapiąc w chmury.


Skąd ja to znam. Lobo oj Lobo.
xD

[Sirfalas]

- Ta... - westchnąłem, znów się kładąc. - I tak cię będę pilnować.
___________________________________
xD O kim mówisz? Ja nie jestem na Lobo.

[Maud]

-Ooooo...Patrz, kot- wrzasnęłam celując palcem w chmurę ewidentnie przypominającą kota.

Tak samo mówi Syriusz z Lobo. I nie mówię od razu że jesteś z Lobo.

[Sirfalas]

Kiwnąłem glową.
__________________________________
Tak? xD
Muszę już iść, cześć.

[Maud]

-A tam jest wstrętna, podła mysza- parsknęłam śmiechem.

Paaaa.

[Sirfalas]

Uśmiechnąłem się lekko. Przypomniał mi się jeszcze jeden z naszych przyjaciół. Był psem... (Saruman (i Raistlin, przy okazji ) z Halo Tu Psy xD Byłaś, nie?) Niestety, dawno straciliśmy z nim kontakt.
_____________________________
Już jestem

[Maud]

Zamyśliłam się. Nadal aptrzyłam w niebo które teraz pokryło się gwiazdami. Westchnęłam.
Tak jest kapitanie byłam.

[Maud]

Podniosłam się do pozycji siedzącej znów obejmując rękami kolana. Ukryłam twarz. Na skraju polanki pojawił się kot. A raczej kotołak w kociej postaci. Spojrzał na Sirfalasa z pogardą. Skierował się w naszą stronę szybkim krokiem. Nie widziałam go.

[Maud]

Nowe forum:
ww.companions.darmowefora.pl/

[Sirfalas]

Zauważyłem kotołaka. Patrzyłem na niego bez wyrazu twarzy. Przysunąłem się do Maud. Wbiłem jej łokieć w żebra.
- Maud, kotołak. Chyba do ciebie. - bezszelestnie wstałem i zwiałem błyskawicznie.

[Maud]

Uniosłam wzrok. Zmarszczyłam brwi spoglądając na stojącego za mną mężczyznę.
-Witaj Will- mruknęłam niechętnie
Chwycił mnie za ramię podnosząc do pozycji pionowej.
-Piłaś?- spytał wskazując na butelki.
Strzepnęłam jego ręką krzywiąc mnie i kopiąc go w kostkę. Cała moja wesołość i luz znikł i znów pojawiła się poważna Maud.
-To chyba znaczy nie- syknął.
-Co tu robisz?- spytałam chłodno.

[Sirfalas]

Zaczałem się przechadzać po lesie. Mimo, iż byłem daleko, nadal słyszałem rozmowę Maud z - co wynikało z wymiany zdań - Willem. Nie lubiłem przeszkadzać w rozmowie, szególnie, gdy osoba, która nawet jeszcze cię nie zna, już mierzy cię pogardliwym wzrokiem. Zacząłem wspominać przyjaciół. Giovannę - czarno-białą dziewczynę z oczami na odwrót, Bellę - przybraną siostrę Giovanny, Logana - młodego wilka z innego świata, Lorena - smoka żywiołów, Slitha - srebrnego smoka-smokowca Sivaka, Kanga - naszego smoczego komendanta, Alice - wampirzycę, siostrę wilkołaczki, Elsę - żywiołową kotkę czarownicy, Lyima - roztrzepanego lisa o wielkich brązowych oczach, Kirah - lisicę rasy Fenek, siostrę Lyima, Guerranda - maga czerwonych szat, Raistlina - arcymaga czerwonych szat, Tasslehoffa - kendera o wielkich, wiecznie niewinnych, czekoladowych oczach, Quaratha - kapłana, Dartimiena - o przydomku Kot (bardzo właściwym zresztą), dzięki któremu zawsze udawalo nam się wyjść z każdej sytuacji (a właściwie dzięki jego ciętemu językowi i umiejętności przemawiania do ludzi).

[Maud]

-Mogłabym o to samo spytać ciebie- prychnęłam.
-Mnie? Przecież miałaś zostać dłużej. Chciałem się spotkać pogadać.-westchnął
Zmierzyłam go wzrokiem.
-Nie mam ci nic do powiedzenia Will. Nie było cię gdy udało mi się przyjechać. Wiesz Will, ja wiem co knujesz.
Spiął się.

[Maud]

Odwróciłam się do niego plecami.
-Jednak chcę cię uprzedzić nie obchodzi mnie moje miejsce na tronie. Mogę ci je oddać. Tyle że mój ojciec na to nie pozwoli. Musiałabym być martwa by się zgodził. Jeśli się zgłosisz najpewniej stoczymy walkę.
Chwycił mnie za ramię ściskając mocno. Zbyt mocno.
-Musiałabyś być martwa, ciekawe.-uśmiechnął się lekko- Czyli jeśli teraz podciąłbym ci gardło a mam doskonałą sposobność wszystko byłoby moje? Nie masz szans na obronę, bez miecza.
Milczałam przeklinając w myślach swoją głupotę.. Starałam się uwolnić jednak Will najwyraźniej nie miał zamiaru mnie puścić.

[Sirfalas]

Usłyszałem słowa Maud i kotołaka. Natychmiast wróciłem na polanę. Błyskawicznie znalazłem się tuż za kotołakiem. Wykręciłem mu ramię, którym trzymał Maud, do tyłu. W mojej dłoni pojawił się srebrny sztylet, który przytknąłem mu do gardła. Przycisnąłem go, oznajmiając bezgłośnie, że jeśli się ruszy, to po nim.