Równina

[Sirfalas]

Elsa potrząsnęła głową, patrząc na mnie i resztę. Zwolniliśmy nieco, czekając aż zaatakują.

[Maud]

-Walczę do końca ale mam zdrowy rozsądek. Moim zadaniem jest unicestwiać ale bez narażenia swojego życia bo wtedy mogłoby się wydać. Uciekam jeśli nie mam szans. Nie jestem rycerzem nie mam zamiaru oddawać życia za spotkane po drodze osoby.
Możesz sobie nimi pokierować  ^^.

[Sirfalas]

Elsa wzruszyła ramionami.
- Czy ktoś tu mówi o oddawaniu życia? I przypominam, że wcale nie jesteśmy "spotkanymi na drodze osobami".
A czemu ja? Lepiej tyyy...

[Maud]

Złapałam Gorlana oddalając się wolnym krokiem.
Nie cem pociachać cię na kawałki. Um...Dodam że co do broni to została mi jedna dłoń która może całkiem nieźle walnąć ^^

[Sirfalas]

Elsa spojrzała za oddalającą się Maud.
Nie pociachasz Kieruj, bo cię ziem >.<"

[Maud]

Słudzy zaatakowali Sirfalasa i resztę. Przystanęłam. Jeden wyrwał się z obławy pędząc w moją stronę. Patrzyłam jak się zbliża ze stoickim spokojem a później zaczęłam przeszukiwać rękaw. Stanął przede mną z wyciągniętym mieczem.
-Nie uciekniesz-syknął
Przeróciłam oczami zwinnym ruchem umieszczając sztylet między palcami i z całym rozmachem waląc go wolną pięścią w podbródek. Normalnie ten cios tylko by zamroczył ale sztylet przebił się przez ciało. Spojrzałam na osuwające się ciało.

[Sirfalas]

Pzebiłem jednego z sług mieczem, jednocześnie zabijając drugiego Sercem Dracarta. Rozdzieliliśmy się. Logan skoczył na jednego, Giovanna wyznaczyła sobie drugiego. Dartimien rzucił czterema sztyletami naraz, z których wszystkie dosięgły po jednym celu. Slith przebił kogoś szponami.

[Maud]

Wyciągnęłam sztylet i puściłam Gorlana.
-Uciekaj-syknęłam do konika który posłusznie wybiegł. Usiadłam pod drzewem owijając się dziwnym płaszczem w szaro-zielone plamy. Jeśli pozostawałam nieruchomo byłam niewidoczna, zlewałam się z tłem.
Zostało ok. 11. Teraz byli ostrożniejsi, nie podchodzili tak chętnie. Jeden za drugim rozglądali się. Byli marionetkami którym nakazano zabić mnie.

[Sirfalas]

Giovanna skoczyła na kogoś, warcząc i wgryzając się w jego szyję. Logan zacisnął kły na czyjejś ręce, łamiąc ją. Ciąłem jednego z sług, rozcinając mu gardło, zacisnąłem szpony na Sercu Dracarta, wysysając energię z otoczenia. Slith skręcił jednemu z ludzi kark. Dartmien pozbył się kolejnych czterech ludzi sztletmi.

[Maud]

Wyciągnęłam medalion z kobaltowym szkiełkiem. Dotknęłam nim złamanej ręki która zaczęła się zrastać. Jęknęłam cicho.
Reszta przeciwników uciekła widząc swoją porażkę.

[Sirfalas]

Oparłem się plecami o jakąś skałę, wkładając wyczyszczony już miecz, do pochwy. Dartimien podszedł do mnie z Giovanną. Z dłoni zabójcy zniknęły już sztylety, Giovanna była w ludzkiej postaci. Logan zawrócił do nas i padł na ziemię niedaleko. Slith również do nas dołączył, już bez szponów jak sztylety, ze złożonymi skrzydłami. Elsa wskoczyła na ramiona Dartimienowi. Porozumieliśmy się wzrokiem.

[Maud]

Siedziałam tak chwilę zamyślona. Jak dobrze byłoby zniknąć. Zapomnieć. Odrodzić się w nowym wcieleniu. Czy wtedy życie stałoby się łatwiejsze. Uśmiechnęłam się gorzko. Nie. Sama je utrudniam. Wstałam. Zamknęłam oczy opierając się o drzewo.
Ktoś stanął obok mnie. Przeniosłam na niego wzrok. Nie obchodziło mnie kim był czy miał dobre zamiary. Zamarłam. Mistrz.
-Witaj Maud-ciche słowa. Zamrugałam.
-Witaj staruszku-mruknęłam przecierając oczy. Spojrzał na mnie podejrzliwie.

[Sirfalas]

- No nieźle. - mruknęła Elsa. - Ostatni raz brałam udział w bitwie jakieś... Nie pamiętam. Ale dawno. A teraz musiałam siedzieć w miejscu i się nie ruszać. Co to za zabawa? Tylko siedzieć, nie walczyć...
Uniosłem kącik ust.
- To nie była zabawa. I dobrze wiesz, że jak zaczniesz walczyć, to nie bedziesz mogła przestać, zabijesz wszystkich w promieniu kilkunastu kilometrów. A odnoszę wrażenie, że tu wszyscy chcą raczej żyć.
- Zmieniłeś się. - Elsa spojrzała mi w oczy, przeskakując na skałę obok mnie. - Kiedyś byłeś inny. Bardziej przypominałeś Khellendrosa, teraz bardziej mnie.
Parsknąłem.
- To doprawdy wielkie pocieszenie. - pokreciłem głową, a mój uśmiech znikł. - Wolałabyś, żebym się nie zmienił?
- Nie. - odparła szybko Elsa. - Teraz jest... Lepiej? - pokręciła głową i usiadła obok mnie, na skale. - Nie wiem. Ale teraz jesteś jakby milszy.
Znow się lekko uśmiechnąłem.
- Milszy, powiadasz? A ty stałaś bardziej poważna, nigdy taka nie byłaś. Wcześniej wszystko było dla ciebie zabawą.
- Nadal jest. Tylko zaczęłam dostrzegać negatywne strony tej zabawy. - Elsa uśmiechnęła się.
- Jakie? - wtrącił się Slith.
- Was. Nie jesteście moimi przyjaciółmi. - Elsa spojrzała po twarzach wszystkich.
- Nie? - zdziwił się Dartimien. Logan podszedł do nas i usiadł. Nawet Giovanna się zainteresowała rozmową.
- Nie. Jesteście moją rodziną. Cóż, wszyscy jesteśmy rodziną, bo nikt z nas nie ma tej prawdziwej. - Elsa westchnęła.
- Fakt. - potwierdziłem, ku zdziwieniu wszystkich. - Przyjaciół można dobrać. A rodzine dostaje się w spadku. - uśmiechnąłem się. Elsa wybuchła śmiechem. Dartimien uniusł kącik ust. Nawet Gio lekko sie uśmiechneła. Slith wykrzywił twarz w uśmiechu, a Logan szczeknał krótko. Trudno było nie zauważyć, że to wilczy śmiech.

[Maud]

Uśmiechnął się lekko. Odwróciłam twarz. Westchnął.
-Nadal nie szanujesz swojego ciała?-spytał wskazując na moje rany.
-Tak, głupia jestem. Ale rany są spadkiem walki. Ja już mam dość-mruknęłam pod nosem.
-Dość zabijania? To do ciebie nie podobne.
Spuściłam wzrok.
-Myślałam że Will mi ufa. Że mimo wszystko...-jęknęłam opadając na ziemię podciągając kolana pod brodę.
-Dlaczego wszystko musi być takie trudne?-spytałam patrząc jak mnie obserwuje.
-To ty zaufałaś niewłaściwej osobie.-powiedział cicho.
Bezmyślnym wzrokiem gapiłam się w dal. Powróciłam do wspomnień.

Stała w wielkiej sali. Młoda to było wiele lat temu.
Ojciec mówi. Mówi że nie powinna tego robić że...że...że to ona zabiła matkę.
Patrzy się na niego zdruzgotana. On patrzy na nią z żalem ze smutkiem.
Ale za tronem stoi jeszcze ktoś. Wysoki chłopak o brązowych jak jej włosach. Uśmiecha się. Uśmiecha się perfidnie.
Łzy stają jej w oczach. Jedna po drugiej spływają po policzkach.
Wybiega z sali łkając cicho. Już za drzwiami w swoim pokoju.
Prostuje się.Obiecuje sobie że nigdy więcej nie będzie płakać. Nie da tej satysfakcji.
Ociera oczy. Dumnie unosi głowę. Zbiera rzeczy i wychodzi z pałacu by już nie wrócić na najbliższe lata

[Sirfalas]

Zamyśliłem się. Giovanna usiadła obok Logana. Slith oparł się o skałę obok mnie.