Więzienie

[Maud]

Zatrzymałam się w pół drogi. Przede mną stał Vervad wyraźnie zrozpaczony moim wyjściem z celi. Złapałam go za ubranie wymierzając policzek.  Przygniotłam go do jakiejś celi.

[Sirfalas]

Elsa wyrwała głowę z krat. Zjeżyła się i zasyczała.

[Maud]

Popatrzyłam na niego z kamienną twarzą. Kruk na moim ramieniu pozostał niewzruszony.
-Mogłabym teraz odkroić ci głowę-warknęłam- Ale tego nie zrobię.

[Sirfalas]

Elsa zawróciła do nas i znów ruszyliśmy.

[Maud]

-Szkoda mojego czasu dla ciebie-trzepnełam go pozbawiając przytomności. Ruszyłam w stronę małych szafeczke w poszukiwaniu mojego łuku.

[Sirfalas]

Zamyśliłem się. Obok mnie nagle Dartimien runął jak długi na podłogę, w ostatniej chwili robiąc przewrót w przód i stając na nogach. Okazało się, że to Elsa podeszła mu pod nogi, miaucząc przeraźliwie.

[Maud]

Najwyraźniej za słabo go walnęłam. Ocknał się podchodząc do mnie od tyłu. Kruk zakrakał ostrzegawczo i odwróciłam się błyskawicznie.

[Sirfalas]

Dartimien zmierzył Elsę wściekłym spojrzeniem, które zignorowała i dalej miauczała okropnie.

[Maud]

Uniosłam brew. Zadrżał.

[Sirfalas]

Dartimien podniósł zrzędzącą Elsę do góry za skórę na karku. Uśmiechnęła się słodko. Dartimien parsknął i puścił Elsę. Zamieniła się w człowieka, wciąż szeroko się uśmiechając.

[Maud]

Założyłam ręce obserwując go. Cofnął się i nagle skoczył do przodu z nagim mieczem. Odsunęłam się robiąc przewrót i ledwie unikając ran.

[Sirfalas]

Dartimien zerknął na człowieka z mieczem i znów spojrzał na Elsę. Kotka czarownicy zajrzała przez nastepne kraty, w celu sprawdzenia zaludnienia cel. Obserwowałem ją, spokojnie opierając się o ścianę.

[Maud]

Odebrano mi noże więc nie bardzo miałam czym się bronić. Oczywiście został mi jeden, ale był mały i w obronie na nic by się zdał. Chwyciłam jakiś pręt zasłaniając się przed następnym ciosem i prychnęłam. Był spory, ciężki i na pewno źle wyważony.

[Sirfalas]

Przeniosłem wzrok na Maud. Nie ruszyłem się z miejsca. Elsa zaczęła zaglądać do następnych cel. Dartimien obserwował ją ponuro.

[Maud]

Zmarszczyłam brwi uchylając się.  Łup, Vervad odskoczył zaskoczony gdy kruk obok mnie gwałtownie zmienił postać. 
-Eee...Sohan? Musiałeś to robić?-spytałam spoglądając na chłopaka.
Skinał głową przygniatając stopą Vervada do ziemi i spoglądając na mnie hipnotyzującymi oczami.